Kōya-san – Dag 2

Na een goede nachtrust in de tempel (je hoort hier bijna geen geluid, enkel de wind en de regen) was het tijd om op te staan en ons aan te kleden voor het ochtendgebed.
Je kan met de rest van de gasten die in de tempel verblijven toekijken terwijl de monniken de rituelen uitvoeren. Deze bestaan uit onder andere uit het zingen van verschillende teksten. De hele ceremonie duurt ongeveer een uurtje, waarna het tijd is voor het ontbijt.
Het ontbijt is redelijk uitgebreid en bestaat uit tofu, miso soep, rijst, en nog veel andere lekkere dingen. Dit alles kan je in alle rust opeten in een privé kamertje, voor ons dezelfde kamer als gisteren voor het avondeten.
Na het ontbijt zijn we begonnen aan onze dag met het ophalen van de audio guide , een soort mp3 speler met een selectie van een honderdtal nummers die uitleg geven bij verschillende punten in het dorp. Overal waar je een nummertje tegenkomt kan je extra uitleg krijgen. Vaak is dit handig omdat niet overal een bord met tekst staat en via de audio guide heb je dan toch een idee wat er juist te zien is.
Met de audio guide in de hand (en in het oor) zijn we dan Okunoin gaan bekijken, de lokale begraafplaats. Omdat Koyasan een heel religieuze plaats is, zijn hier grafmonumenten te vinden van heel veel belangrijke mensen doorheen de geschiedenis van heel Japan. Op deze begraafplaats kom je al direct een 40 – 50 audio guide nummers tegen die uitleg geven over de verschillende belangrijke graven.

Je vind hier onder andere grafstenen en mausolea van

• Takeda Shingen en zoon Katsuyori
• Tokugawa Yorinbu
• Data Masamune
• Beroemd kabuki acteur Ichikawa Danjūrō

Naast bekende personen zijn hier ook duizenden grafstenen te vinden van gewone mensen, en zelfs monumenten van bedrijven die hier hun werknemers herdenken.
De hele begraafplaats is een slordige 2km lang en deze hele lengte wordt zo goed mogelijk benut. Tegen het einde van de wandeling kom je nog een tempel tegen waar de offers voor Kobo Daishi worden verzameld en aan Jizo Bosatsu, zijn voorproever, worden voorgeschoteld.
Dan kom je aan de laatste brug in de begraafplaats waarna men vraagt geen foto’s te nemen en niet te veel lawaai te maken, hier ga je namelijk binnen in het hiernamaals, de plek waar Kobo Daishi eeuwig zit te mediteren.
Hier zijn meerdere gebouwen te vinden met tienduizenden lantaarns en beeldjes ter herinnering van vele mensen. Helemaal achteraan is dan het mausoleum van Kobo Daishi te vinden.
Na ons bezoek aan Okunoin was het tijd voor het middagmaal, wat meteen ook betekende dat we even uit de regen kunnen uitrusten. Na het opslurpen van een kom noedels en een biertje konden we er weer tegenaan en zijn we naar de andere kant van het dorp gegaan om het Tokugawa mausoleum te bezoeken.

Jammer genoeg is hier weinig te doen, even kijken naar beide gebouwen en je bent er klaar. Hierna dan weer verder naar Nyonindo, de enige overblijvende vrouwen gebedshal van de zeven tempels die vroeger waren gebouwd aan de rand van de stad om vrouwelijke pelgrims op te vangen. Deze mochten zich namelijk niet binnen de stadsmuren begeven, maar kwamen wel naar Koyasan voor een pelgrimstocht rond de stad.
Hierna kan je niets anders dan terugwandelen aangezien de rest van de baan voorbehouden is aan bussen en taxi’s. Op de terugweg kwamen we voorbij de Kongobuji tempel die we dan ook ineens hebben bezocht. Dit is de hoofdtempel van het Shingon boeddhisme en hier is een hele rondgang voorzien. Ook hier komt de audio guide weer goed van pas. Halverwege de rondgang is nog een kopje thee inbegrepen.
Deze tempel heeft ook een indrukwekkende Japanse steentuin.

Omdat we nog wat tijd overhadden zijn we dan terug naar Danjo Garan gegaan om met de audio guide nog wat extra uitleg te krijgen over verschillende gebouwen en zelfs sommige speciale bomen (het was omdat er hier een boom was die glinsterde in de nacht dat Kukai hier is begonnen met het Shingon boeddhisme). Tegen 4 uur zijn we dan teruggegaan naar onze tempel, moe en doorweekt van de regen .
Even opwarmen in het publieke bad was zeer aangenaam. Om half zes was het dan weer tijd voor het avondeten. Dit keer werden we naar een andere kamer begeleid, dit bleek een enorme kamer met een oppervlakte van 25 tatami matten, met goudkleurige wanden en prachtige versiering. We hadden even het idee dat we aan het eten waren zoals de keizer vroeger .

Na het eten was het weer tijd om te zorgen dat alles klaar stond om te vertrekken, want de bus morgen vertrekt redelijk vroeg en na het ontbijt hebben we net nog tijd om de kamer leeg te maken en naar de bus te gaan.