Kyoto – Dag 3

Vandaag hadden we ons voorgenomen een paar bekende plaatsen in Kyoto te bezoeken en onze goshuin cho (ons heilig stempelboekje) aan te vullen. Maar onze maag vroeg eerst iets meer aandacht dan onze ziel. Gewapend met onze one day bus pass (500 yen voor een hele dag met de bus reizen binnen Kyoto) gingen we eerst naar nishiki food market. Deze markt is even veel voor toeristen als voor de plaatselijke bevolking een plaats om alles eet gerelateerd te kopen, vers of klaargemaakt. Voor ons ontbijt dus een omelet aan winkeltje 1, een stukje gegrilde paling aan winkeltje 2, gefrituurde vis stukjes aan winkeltje 3 en dan nog wat rijst met kastanjes aan winkel 4.

En dan verder naar onze tempels, de eerste kinkaku ji, of te wel het bekende gouden paviljoen, we merkten dat we goed zaten want het was erg druk op de bus. Zowel met Japanse als buitenlandse toeristen. De tempel zelf is zeker indrukwekkend en ook de vijver en tuinen rond de tempel zijn de moeite waard.

De zilveren tempel (ginkaku ji) is het kalmere broertje van de gouden tempel en staat aan de andere kant van de stad en ook hier komt de buspas goed van pas. De zilveren tempel is ook tegen een heuvelwand gebouwd dus na de bus wachtte ons een heuvel om te beklimmen, gelukkig hadden we afleiding genoeg. Het ene souvenir winkeltje naast het andere, thee, lokale specialiteiten, … Eenmaal bij de tempel leek het nog drukker dan de gouden tempel, maar ik geloof dat dit kwam omdat de zilveren tempel compacter is, met smallere paadjes tussen de gebouwen. De tempel zelf is dus niet echt van zilver maar gewoon van donker hout. Het hout zou vroeger ook gelakt zijn geweest en met de zon erop zou deze dan dus eerder een zilveren schijn gehad hebben.

Net voor de tempel ligt ook nog een prachtige zandtuin en we hebben kunnen zien hoe de bomen in tuin gesnoeid worden. Millimeter werk met een kleine snoeischaar. Daarmee lijkt mijn werk in de tuin op massamoord. We konden achter de tempel verder de heuvel opwandelen en hier genieten van een prachtig uitzicht over Kyoto. Nadat we de tempel verlaten hadden zijn we toch verleid door de vele winkeltjes en zijn we gestopt voor de nieuwste rage in culinair Japan. In België zijn macarons in de mode, hier cream puffs of roomsoezen. We hebben genoten van een versie met groene thee room en de seizoensspecialiteit Kastanjeroom.

We zijn dan langs het bekende filosofen pad langst een kabbelend riviertje gewandeld, tijdens het voorjaar als de kersenbloesems vallen moet dit een prachtig zicht zijn maar in het najaar als de motregen begint te vallen en de kerselaar zijn bladeren al heeft laten vallen besluiten we het filosoferen toch maar te staken en gaan we door naar een bushalte om toch wat droog te zitten op weg naar Kiyomizu dera tempel.
Kiyomizu dera is de tempel van het zuivere water, gelukkig is dat zuivere water al gestopt met vallen als we uit de bus stappen. We volgen de stroom toeristen terug naar boven naar de tempel, weeral voorbij een niet te tellen reeks souvenirwinkels. Nu valt ook op dat er heel veel Japanse toeristen in kimono gekleed gaan. In deze wijk zijn zeer veel winkeltjes die het verhuur van kimono aanbieden om zo de tempels te bezoeken.

De tempel zelf is meer dan de andere tempels op de wand van een heuvel gebouwd en geeft een magnifiek uitzicht over de stad. Als je ooit al een reisgids over Kyoto hebt opengeslagen zal je onderstaande scene wel herkennen.

Japan heeft 2 grote religies, boeddhisme en shinto, deze laatste is meer een natuur en geesten verering maar toch bestaan deze twee harmonieus naast elkaar. Vanuit de boeddhistische Kiyomizu dera tempel kom je bij het Shino schijn Jishu dat de god van de liefde vereerd. Je kan hier met je ogen dicht tussen 2 liefdes stenen stappen, de afstand is ongeveer 6m en als je met de ogen dicht de andere steen kunt vinden zal je ook je ware liefde vinden.
Maar het was redelijk druk en we wilden niet echt het risico lopen blindelings verloren te lopen…. je moet het lot ook niet tarten.

Tijd om terug naar de ryokan te gaan om ons op te frissen voor het diner vanavond. Via onze reisagent is er geboekt in het tofu restaurant Mameya genzo. In tegenstelling tot de monniken in Koyasan weten ze hier tofu en vlees/vis wel perfect met elkaar te combineren en wat volgt is een introductie tot de Kaiseki keuken, een van de specialiteiten van Kyoto. Veel verschillende gerechtjes met een specifieke volgorde en ook seizoensgebonden. Verschillende kleine hapjes met onder andere kastanje en zoete aardappel (omdat het herfst is), sashimi, een heldere soep, …
Puur genieten.

Nu we ons sayonara diner achter de rug hebben wandelen we terug naar de Ryokan om onze bagage te gaan inpakken voor Tsumago.

Er zijn nog enkele foto’s toegevoegd aan de foto pagina.