Tsumago

Vandaag zijn we naar Tsumago vertrokken. Dit is ook weer een redelijk afgelegen dorpje waar je een afwisseling van vervoersmiddelen voor nodig hebt. Wij hebben gekozen om met de Shinkansen Hikari naar Nagano te reizen, omdat dit echt snel gaat. Hierna met de express trein verder naar Nakatsugawa en dan nog een trein naar Nagiso. Hier nog even de bus op en we waren in Tsumago aangekomen.

Tsumago is een oud postdorpje uit de Edo periode. Ze doen hier continu extra moeite om het historische gevoel te behouden en dat voel en zie je hier overal. Tsumago was het 42ste dorp van 69 op de Nakasen-do postroute.

Bij aankomst in onze ryokan Fujioto worden we meteen naar de kamer gebracht om na een korte rondleiding te kunnen genieten van een kopje groene thee en eventjes te rusten van de lange reis.

Als we naar buiten willen gaan om een hapje te eten, staat de eigenaar van de ryokan erop dat we zeker niet te veel eten omdat het avondeten zeer uitgebreid zal zijn. Hij neemt ons mee naar een nabijgelegen restaurantje en geeft korte uitleg bij de verschillende gerechten dat ze hier hebben. We kiezen voor enkele kleine gevulde broodjes, Oyaki genaamd.

Na de maaltijd was het tijd om eens een kijkje te nemen in en rond Tsumago. We zien vele kleine gezellige winkeltjes met uiteenlopende dingen. Het valt op dat er hier veel vervaardigd wordt uit hout (cypres) en sommige mensen zijn de hele tijd bezig om nieuwe hoeden, kopjes en andere dingen te maken uit hout. Ook zijn er veel lekkere lokale specialiteiten te koop, ondermeer gohei-mochi en snoepjes .

We bezoeken ook nog de lokale tempel, Kotaku-ji, die een vloer heeft met planken die het gekende “nachtegalengeluid” maken. Net buiten de tempel heb je ook nog een prachtig uitzicht over de streek. Net achter de tempel ligt nog de oude school van dit dorp maar die is in verval geraakt en hier is verder weinig te zien.

Hierna bezoeken we het Honjin en Waki-Honjin museum. Ieder postdorpje had vroeger deze gebouwen nodig voor het geval dat er officieel bezoek was dat wou overnachten. De Honjin was bedoeld voor de keizer en de Waki-Honjin voor zijn gevolg. Jammer genoeg heeft de keizer hier ooit maar een 30 tal minuten doorgebracht, maar het maakt wel een mooi museum. Hier weet men te vertellen dat de bomen in de omgeving beschermd worden via allerlei wetten en regelgevingen en dat dit reeds zo was in de Edo periode. Toen werd het omhakken van een boom bestraft met het afhakken van het hoofd, voor een tak van een boom werd dan weer een arm afgezet.

We zijn op tijd terug naar de ryokan gegaan om voor het eten nog even te genieten van een warm bad. Om zes uur werd dan het eten geserveerd, en het was de moeite. Lekkere hapjes, tempura , gegrilde forel , sashimi , biefstuk in miso saus (geen kobe beef, maar de lokale gemasseerde koe variant), gohei-mochi en een dessert. Dit alles werd bijgestaan door een lokale sake die we bij aankomst reeds hadden uitgekozen.

Buikje rondgegeten zijn we nog even een kijkje gaan nemen buiten in het donker. Dit leverde enkele sfeervolle foto’s op, maar het was vooral een prachtig zicht op de hemel waar heel veel sterren zichtbaar waren. Lichtvervuiling is hier in de bergen niet aanwezig en zo mooi hebben we het nog niet vaak gezien.

De volgende ochtend begonnen we met een uitgebreid ontbijt om energie op te doen voor de wandeling naar Magome.

Het is ongeveer een 8 km wandelen naar Magome waarvan een groot deel bergop. Onderweg kom je allerlei leuke uitzichten tegen. Watervallen, prachtige landschappen, en belletjes , om te gebruiken als je een beer moest tegen komen, wat blijkbaar niet zo heel ongewoon is hier.

Af en toe komen we ook hikers tegen in de omgekeerde richting, maar gezien het vroege uur zijn de ontmoetingen zeldzaam. Iets na de helft komen we voorbij een huisje waar men ons binnenroept om te komen genieten van een kopje thee samen met andere hikers die ook passeren. De gastheer zorgt voor voor wat vertier met enkele liedjes.

We vervolgen onze weg naar Magome togo, het hoogste punt van het pad. Als we hier zijn aangekomen weten we dat het ergste voorbij is en we terug iets rustiger kunnen afdalen. Hoe dichter we bij Magome dorp komen, hoe meer andere hikers ons pad kruisen en zelfs volledige groepen met gids komen we tegen.

Aangekomen bij Magome is er een prachtig uitkijkpunt voorzien waar je kan genieten van het mooie landschap.

Magome trekt redelijk hard op Tsumago, oude huisjes, museum, tempel, winkeltjes. Allereerst halen we ons certificaat op, dat je kan krijgen nadat je de wandelroute hebt afgelegd. Een leuk souvenir gedrukt op papier/hout van de cypres boom. We nemen hier ons middagmaal, wandelen wat rond door het dorp, naar de tempel en genieten verder nog even van het uitzicht hier.

Omstreeks 3 uur nemen we de bus terug naar Tsumago.

Hier genieten we weer van het bad, gevolgd door weer een prachtig diner. Gegrilde kip, shabu-shabu (yumyum!!), slowcooked forel, beef sashimi, tempura, gestoomde kip, paddestoelen en een lekker dessert.

Morgenvroeg is het weer tijd om te vertrekken, dit keer gaat de reis verder richting Tokyo.